To był dzień niczym nie różniący się od innych dni. No może z wyjątkiem tego, że byłem trochę bardziej zmęczony niż zwykle. Panująca na dworze deszczowa aura wzmagała to uczucie. Ogólnie i na drodze i już w samym zakładzie pracy dało się odczuć wszechobecne znużenie i senność. Zapach parującej kawy i deszcz nużącym rytmem stukający o parapet pozbawiły czujności marzącą o poduszce załogę biura. Wtedy z impetem godnym huzarskiego natarcia i energią zaabsorbowaną od połowy galaktyki otworzyły się drzwi i stanął w nich Pan Prezes! Oczywiście wejście to nie było poprzedzone żadnym pukaniem, bądź inną formą zaznaczenia swej obecności bo oczywiście Pan Prezes wchodził do siebie. Wczesna godzina nie zwiastowała jego nadejścia, więc oczy wszystkich nas w ułamku sekundy powiększyły się kilkukrotnie. Przywitanie z każdym pracownikiem z osobna i dyskretne zerknięcie na zawartość monitora każdego postawiła na baczność. Nie trzeba było już pić kawy by się obudzić.

To był dzień niczym nie różniący się od innych dni. No może z wyjątkiem tego, że byłem trochę bardziej zmęczony niż zwykle. Panująca na dworze deszczowa aura wzmagała to uczucie. Ogólnie i na drodze i już w samym zakładzie pracy dało się odczuć wszechobecne znużenie i senność. Zapach parującej kawy i deszcz nużącym rytmem stukający o parapet pozbawiły czujności marzącą o...

Budzę się rano i czuję coś niepokojącego. Histeria, włos na głowie, strach który paraliżuję do cna.

Moje nogi odmawiają posłuszeństwa.. Zakryć się kołdrą coraz szczelniej, coraz mocniej. Boże daj żyć, przetrwać te straszne chwilę.

Mówili ucz się, będzie lepiej. Nauka pozwoli Tobie żyć bez tego strachu. A on wdziera się coraz głębiej.

Ten okrutny krzyk...

Cholerny dźwięk budzika...

Budzę się rano i czuję coś niepokojącego. Histeria, włos na głowie, strach który paraliżuję do cna.

Moje nogi odmawiają posłuszeństwa.. Zakryć się kołdrą coraz szczelniej, coraz mocniej. Boże daj żyć, przetrwać te straszne chwilę.

Mówili ucz się, będzie lepiej. Nauka pozwoli Tobie żyć bez tego strachu. A on wdziera się coraz głębiej.

Ten okrutny krzyk...

Cholerny...

Fran… ek? Co ty tu robisz? – Aniela chyba nigdy w swoim dość krótkim życiu nie była tak zaskoczona jak tego wieczora.
- Tak, to ja kochanie. Coś ty taka zaskoczona. Przecież mówiłem, że wrócę.
- Minęło 8 lat od kiedy…
-Naprawdę?... Ależ ten czas szybko leci. Co nie przywitasz się z mężem?
- Ani, ktoś przyszedł? Z kim rozmawiasz?
- To tylko akwizytor, spławię go zaraz i już do ciebie idę.
- Co to za mężczyzna? Ani? Co się dzieje?
- Spotkajmy się za 15 minut w parku za rogiem, wszystko ci wytłumaczę, ale teraz idź już.
- Nie ma mowy, albo wytłumaczysz mi tu i teraz, albo pójdę do pokoju i sam go zapytam kim jest i co robi w moim domu.
- Dobrze, już dobrze. Nie krzycz tak. Ten mężczyzna to mój…. mąż.
- Kto przepraszam… o ile mnie pamięć nie myli to nie byłem na żadnej rozprawie rozwodowej.
- Pamiętasz, jak jakieś 4 lata temu wasz statek miał wypadek na morzu, w którym zginęła cała załoga
-Prawie cała załoga ocalałem ja i kapitan Stock.
- No właśnie, mi powiedzieli, że w katastrofie nikt nie ocalał, że statek rozbił się o górę lodową i nikt nie miał szans na przeżycie. Ale to oznacza…. O mój Boże…
- Ela, nie… ratunku niech mi pan pomoże. Aniela zemdlała. – Franek z rozpaczą w głosie zawołał mężczyznę.

Fran… ek? Co ty tu robisz? – Aniela chyba nigdy w swoim dość krótkim życiu nie była tak zaskoczona jak tego wieczora.
- Tak, to ja kochanie. Coś ty taka zaskoczona. Przecież mówiłem, że wrócę.
- Minęło 8 lat od kiedy…
-Naprawdę?... Ależ ten czas szybko leci. Co nie przywitasz się z mężem?
- Ani, ktoś przyszedł? Z kim rozmawiasz?
- To tylko akwizytor, spławię go zaraz i...

Zjawił się w moim życiu prawie rok temu.
Mężczyzna. 25 lat. Krótkie, ciemne włosy i zielonkawo- piwne oczy. Pewny siebie o stanowczym spojrzeniu.
Zastał niewierzącą w siebie, ukrywającą się przed światem, smutną, pełną obaw, nie potrafiącą zaufać i obdartą z emocji dziewczynę.
Serce w porozumieniu z Rozumem traktowało Go jako intruza. Nieproszonego gościa. Owszem, takie postępowanie miało swoje logiczne podstawy.
-Nie możemy go wpuścić! Nawet go nie znamy, nie wiemy kim on jest i jakie ma zamiary. Nie możemy mu zaufać!
-Masz rację. Spójrz na nią, ona ma dopiero 23 lata.
Na tamtą chwilę- nieproszony przez nikogo gość ukradkiem wdarł się do Serca by następnie przekonać Rozum. Poprzez gesty, uwagę, swoją obecność, lojalność, dostrzeganie wyższych wartości i postrzeganie świata sprawił, że przestał być tym Nieproszonym.
I tak do dnia dzisiejszego, w świecie pełnym wątpliwości i niedomówień powoli burzy mur, który cierpliwie stawiałam przez długie miesiące aby na dobre odgrodzić się od możliwości bycia z kimś szczęśliwą.
Czasem anioły spadają na ziemię. Nieproszone. Cicho i niepostrzeżenie.

Zjawił się w moim życiu prawie rok temu.
Mężczyzna. 25 lat. Krótkie, ciemne włosy i zielonkawo- piwne oczy. Pewny siebie o stanowczym spojrzeniu.
Zastał niewierzącą w siebie, ukrywającą się przed światem, smutną, pełną obaw, nie potrafiącą zaufać i obdartą z emocji dziewczynę.
Serce w porozumieniu z Rozumem traktowało Go jako intruza. Nieproszonego gościa. Owszem, takie...

Niestety spotkała mnie wyjątkowo ,,przyjemna'' wizyta, której chyba nigdy w życiu nie zapomnę. Jestem, a może raczej byłam pracownikiem zajmującym się ubezpieczeniami. Pracowałam według standardów, rzetelnie podchodziłam do pracy, pomagałam ludziom, dobrze zarabiałam. Do czasu. Pewnego pięknego dnia o 6 rano (dla mnie to właściwie jeszcze noc) słyszę pukanie do mojego mieszkania. Zaskoczenie niesamowite, ponieważ ukazuje mi się za drzwiami policyjny mundur. Zaskoczenia podwójne! Dwa mundury. Myślę sobie: ochoooo, nieźle. Pomyślałam, że to głupia pomyłka i chciało mi się śmiać, jednak trochę mniej było mi do śmiechu, gdy zobaczyłam kajdanki w jednej z dłoni funkcjonariusza. Następnie 11h na ,,dołku''. Dowiedziałam się, że firma w której pracowałam robiła brzydko mówiąc przekręty. Cały zarząd oszukiwał, dostali również zwykli pracownicy. Nikomu nie życzę takich niespodziewanych wizyt :)

Niestety spotkała mnie wyjątkowo ,,przyjemna'' wizyta, której chyba nigdy w życiu nie zapomnę. Jestem, a może raczej byłam pracownikiem zajmującym się ubezpieczeniami. Pracowałam według standardów, rzetelnie podchodziłam do pracy, pomagałam ludziom, dobrze zarabiałam. Do czasu. Pewnego pięknego dnia o 6 rano (dla mnie to właściwie jeszcze noc) słyszę pukanie do mojego...

Dla mnie nieodmiennie zaskakujące są za każdym razem wizyty mojej kuzynki z Wrocławia. W czasach postępu technologicznego, telefonów, SMS-ów, maili, różnych możliwości wcześniejszego poinformowania, że wybiera się z wizytą, moja kuzynka zawsze dzwoni na 15 minut przed przyjazdem, że oni już dojeżdżają, już są niedaleko i że nas odwiedzą. Kuzynka, jej mąż i troje dzieci – sporo ludzi, a ja tak lubię być przygotowana, gdy ktoś mnie odwiedza. Jakaś kawa, ciasto, czy obiad, żeby przyjąć gości – Kinga skutecznie mi to uniemożliwia, ale i tak ją uwielbiam;)

Dla mnie nieodmiennie zaskakujące są za każdym razem wizyty mojej kuzynki z Wrocławia. W czasach postępu technologicznego, telefonów, SMS-ów, maili, różnych możliwości wcześniejszego poinformowania, że wybiera się z wizytą, moja kuzynka zawsze dzwoni na 15 minut przed przyjazdem, że oni już dojeżdżają, już są niedaleko i że nas odwiedzą. Kuzynka, jej mąż i troje dzieci –...

Tak się składa, że miałam taką zaskakującą wizytę w ostatnim czasie. Całe wakację pracowałam, więc we wrześniu postanowiłam przeznaczyć swoje fundusze na tygodniowy wyjazd za granicę. Padło na Bułgarię. Ciepłe morze, niedrogo, po sezonie nie ma aż tylu turystów, a na dodatek znalazłam niesamowicie tanią ofertę all-inclusive razem z przelotem. Jednymi słowy "okazja nie do przepuszczenia". To stało się pierwszej nocy. Zmęczona po podróży zgasiłam światło i położyłam się spać. Nie usłyszałam, kiedy wszedł. Był cichutko jak myszka. Zbliżył się do łóżka, następnie usiadł delikatnie przy moich stopach lekko ich dotykając. Wtedy się zorientowałam. Zapaliłam światło i zobaczyłam go...wielkiego ohudnego karalucha na moim łóżku!

Tak się składa, że miałam taką zaskakującą wizytę w ostatnim czasie. Całe wakację pracowałam, więc we wrześniu postanowiłam przeznaczyć swoje fundusze na tygodniowy wyjazd za granicę. Padło na Bułgarię. Ciepłe morze, niedrogo, po sezonie nie ma aż tylu turystów, a na dodatek znalazłam niesamowicie tanią ofertę all-inclusive razem z przelotem. Jednymi słowy "okazja nie...

Kiedy ja w końcu zasnę? - Zastanawiam się od jakiś trzech godzin. Jest już druga nad ranem, a ja jeszcze nie zmrużyłam oka. Wydaje mi się, że jest wyjątkowo ciemno. Dlaczego jest tak cholernie zimno? Mamy przecież środek lata.
- Witaj – powiedział znajomy głos.
- Co Ty tu robisz, jest środek nocy!? – krzyczę do… no właśnie do kogo, do ducha?
- Nie krzycz, nie denerwuj się, księżniczko.
Księżniczko, przecież … tylko jedna osoba do mnie tak mówiła. Czy to możliwe, żeby…
- Dziadziusiu, przecież ty nie żyjesz – mówię smutno.
Czuję, że ktoś się zbliża, idzie w moją stronę, robi się coraz zimniej, a może to tylko wyobraźnia płata mi figle? Ktoś mnie obejmuje.
- Dlaczego cię nie widzę? – pytam, czuję jak łzy napływają mi do oczu, zaraz się rozpłaczę.
- Nie możesz mnie zobaczyć, jestem duchem. Nie zdążyliśmy się pożegnać, dlatego tu jestem. Nie powiedziałem Ci… - głos mu się łamie – chcę, żebyś była szczęśliwa, żebyś mnie wspominała, ale nie płakała. Przywołuj tylko te radosne chwile, wspólne wycieczki, wygłupy, śpiewanie… – gdybym go mogła zobaczyć dałabym sobie głowę uciąć, że się uśmiecha.
- Córeczka, którą niedługo urodzisz, jest śliczna, taka sama jak Ty, gdy byłaś malutka.
Odruchowo obejmuję brzuszek, a z moich oczu płynie kaskada łez.
- Skąd… - próbuję zebrać myśli.
- Widziałem ją i trzymałem nawet na rękach. – jest wzruszony, czuję to.
- Dziadziusiu, kocham cię.
- Ja Ciebie też kocham, księżniczko.
Odszedł. W pokoju zrobiło się ciepło.
Widział ją, jest piękna – myślę i zasypiam.

Kiedy ja w końcu zasnę? - Zastanawiam się od jakiś trzech godzin. Jest już druga nad ranem, a ja jeszcze nie zmrużyłam oka. Wydaje mi się, że jest wyjątkowo ciemno. Dlaczego jest tak cholernie zimno? Mamy przecież środek lata.
- Witaj – powiedział znajomy głos.
- Co Ty tu robisz, jest środek nocy!? – krzyczę do… no właśnie do kogo, do ducha?
- Nie krzycz, nie denerwuj...

Bałam się. Tak bardzo się bałam. Ktoś był w moim mieszkaniu, a ja siedziałam skulona w kącie pokoju, kurczowo zaciskając palce na blado różowej koszuli nocnej. A więc to miał być ten dzień. Dzień, w którym wszystko się rozstrzygnie. Nie podejrzewałam tylko, że ta chwila nadejdzie tak szybko. Znaleźli mnie. Znaleźli, kiedy najmniej się tego spodziewałam. Nie miałam się czym bronić. Złączyłam dłonie i zaczęłam się po cichutku modlić. Wiedziałam, że i tak im nie ucieknę. Nie jemu.
- Dawno się nie widzieliśmy - usłyszałam głęboki głos, który tak dobrze znałam.
- Tak, minęło trochę czasu, Brad - wyszeptałam, po czym odwróciłam się drgając ze strachu. Pierwsze co rzuciło mi się w oczy, to lufa przystawiona do mojej głowy. Czas nagle jakby stanął w miejscu i całe życie zaczęło przelatywać mi przed oczami.
- Niespodzianka - strzał.

Bałam się. Tak bardzo się bałam. Ktoś był w moim mieszkaniu, a ja siedziałam skulona w kącie pokoju, kurczowo zaciskając palce na blado różowej koszuli nocnej. A więc to miał być ten dzień. Dzień, w którym wszystko się rozstrzygnie. Nie podejrzewałam tylko, że ta chwila nadejdzie tak szybko. Znaleźli mnie. Znaleźli, kiedy najmniej się tego spodziewałam. Nie miałam się czym...

Pamiętam gdy pewnego dnia w progu naszego domu pojawił się jakiś mężczyzna z ciemnymi okularami i laską, na której się podpierał. Mówił, że jest niewidomy i zbiera na operację. Mama przyniosła mu pieniądze, a ten podziękował i poszedł. Zaczęłam obserwować go przez okno i nie uwierzycie co zrobił!
Rozglądnął się dokoła, wyrzucił laskę do rowu i pobiegł niczym gazela!
Całkiem, całkiem jak na niewidomego...

Pamiętam gdy pewnego dnia w progu naszego domu pojawił się jakiś mężczyzna z ciemnymi okularami i laską, na której się podpierał. Mówił, że jest niewidomy i zbiera na operację. Mama przyniosła mu pieniądze, a ten podziękował i poszedł. Zaczęłam obserwować go przez okno i nie uwierzycie co zrobił!
Rozglądnął się dokoła, wyrzucił laskę do rowu i pobiegł niczym gazela!
...